Միջազգային

«Հայոց ցեղասպանությունից հրաշքով փրկվածները 1960-ական թվականներին փորձում էին չմտաբերել այդ սարսափելի դեպքերը. կանայք լռում ու չէին խոսում իրենց օրիորդության տարիներին կրած անասելի տանջանքների մասին, տղամարդիկ էլ չէին ուզում պատմել, թե ինչպես էին իրենց աչքերի առջև ստորացնում ծնողներին ու բռնաբարում քույրերին: Սակայն հետագայում ամեն ինչ փոխվեց. երբ հրեա մայրերն իրենց զավակներին ստիպեցին բերանացի հիշել բոլոր նրանց անուններն, ովքեր պատասխանատու են Հոլոքոստի համար, հայերի շրջանում ևս ձայներ հնչեցին մոռացության մատնված պատմության մասին: Ի վերջո, հասունացավ նոր սերունդն՝ ավելի ազատամիտ, կրթված ու հասուն: Ու նրանք իրենց ծնողներին ստիպեցին խոսել:

Խոսքից խոսք, պատմությունից պատմություն. ու ողբերգությունը 1000-ավոր շուրթերի միջոցով վերջապես հստակ ուրվագծում ստացավ: Պարզվեց, որ հայ ժողովրդի մեջ չկա մի այնպիսի ընտանիք, որ տուժած չլինի ցեղասպանությունից»,- գրել է «Լենտա»-ն ու ներկակացրել հայ ռեժիսոր Վահան Ստեփանյանի «Լռության 100» տարի նախագիծը, որում լուսանկարների միջոցով արտացոլված է Ցեղասպանությունից վերապրած հայերի պատմությունը: