Համացանց

Ադրբեջանագետ Գառնիկ Դավթյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Սրբազան պայքարը Հայաստանի իշխանության օկուպացիայից հետո թերևս այն հաջողված, համախմբող ու հոգևոր շարժումներից մեկն էր և է, եղել ու կա:
     Իհարկե, ես 2018-ից, իսկ արդեն 2020-ից գետնի վրա պայքարել եմ մեզ վրա թքող ու մեզ թուրքացման տանող էս թյուրիմացությունների դեմ:
     Բայց Սրբազան Պայքարը կարողացել է․
     -համախմբել այնպիսի ուժերի, որ թերևս երազում դա հնարավոր չէր,
     -առաջ բերել այնպիսի տեսլականներ, որի պահանջը միշտ դնում էր հասարակությունը,
     -ունեցել է և ունի պոտենցիալ «Հայաստանը բռնաբարողներին» ուղարկել գրողի ծոցը,
     -եղել է ու կա այս պահին պայքարող համազգային ուժը,
     -թույլ տված սխալները, բաց թողումները ընդունել է ու ամբողջովին փոխել իր մարտավարությունը,
     -այո՛, ես հավատում եմ Բագրատ Սրբազանին ու իր շուրջը համախմված մարդկանց:
     Եթե դու չես կարևորում քո հայ մնալը (ու սա բնավ պաթոս չէ), ապա պետք չէ ուրիշից պահանջել, որ քեզ հայ դարձնեն:
     Հ.Գ. Ունես այլ կարծք՝ հոգ չէ. Դուք կարող եք համաձայն չլինել ինձ հետ, բայց ոնց կասեր ընկերներիցս մեկը՝ դե հիմա էտ ա»։