Հետաքրքիր է

1911 թվականի օգոստոսի 21-ին Լուվրից անհետացել էր Լեոնարդո դա Վինչիի ամենանշանավոր կտավներից մեկը` «Մոնա Լիզան»: Գողն ապակեգործ Վինչենցո Պերուջիան էր, ով հետագայում կարդարանա, որ պարզապես սիրահարվել էր Ջոկոնդայի ժպիտին, քանի որ այն հիշեցրել է «իր մանկության ընկերուհու ժպիտը»: Ահա այս ժպիտի պատճառով էլ ապակեգործը գողացել էր կտավը և երկու տարի շարունակ միայնակ վայելել այն:
     Այնուհետև գողը փորձել է վաճառել նկարը, բայց հայտնաբերվել է իրավապահների կողմից և ձերբակալվել:
     Այս երկու տարիների ընթացքում, երբ «Ջոկոնդան» իր տեղում չէր, Ֆրանսիայում քիչ էր մնում ազգային աղետ տեղի ունենար: Գողության մեջ էին կասկածում անգամ նշանավոր պոետ Ապոլիներային և ոչ պակաս նշանավոր նկարիչ Պաբլո Պիկասոյին:

Այն մասին, որ Ջոկոնդային գողացել են, հայտնի է դարձել միայն հաջորդ օրը` 1911 թ-ի օգոստոսի 22-ին: Միակ ապացույցը, որ մնացել էր հանցանքի վայրում, նոր տեղադրված պաշպանական ապակու վրայի մատնահետքն էր: Մատնահետքը համեմատել են Լուվրի 257 աշխատակիցների մատնահետքերի հետ, սակայն համընկնում չի եղել: Այդ ընթացքում ոչ մեկի մտքով չի անցել ստուգել նաև վերջերս ապակին տեղադրած վարպետի մատնահետքը:
     Բարձրացած մեծ աղմուկի պատճառով աշխատանքից ազատվել են Լուվրի տնօրենը, վարչակազմը, իսկ ոստիկանության փնտրտուքներն արդյունք չեն տվել: Թերթերում լույս էին տեսնում դետեկտիվ պատմությունների բազմաթիվ տարբերակներ` «Ո՞վ է գողացել Մոնա Լիզային» վերնագրերով:

Այս գողությունը «Ջոկոնդային» դարձրեց ավելի նշանավոր, քան մինչ այդ էր: Լուվրում մեծ հերթեր էին գոյանում պարզապես դատարկ ցուցափեղկը տեսնելու համար:

Փարիզյան կաբարեներում աղջիկները պարում էին Մոնա Լիզայի դիմակներով: Ջոկոնդային նվիրված երգերը մեծ հաջողություն էին ունենում: Միայն Տիտանիկի կործանումը կարողացավ թերթերի առաջին էջից դուրս մղել Լեոնարդո դա Վինչիի կտավի գողության պատմությունը:
     Հայտնի չէ, թե որքան կտևեր այս վիճակը, եթե երկու տարի անց` 1913 թվականի դեկտեմբերին, նկարը չհայտնաբերվեր Ֆլորենցիայում: Իտալական արվեստի գործերի մի վաճառական նամակ է ստանում ոմն Վինչենցո Լոենարդոյից, ով առաջարկում էր գնել «Ջոկոնդային»: Չհավատալով, որ նկարն օրիգինալն է` վաճառակը, ամեն դեպքում, զգուշացնում է Ֆլորենցիայի Ուֆֆիցիի թանգարանի տնօրենին և խնդրում իր հետ գնալ հանդիպման:
     Ֆլորենցիայի հյուրանոցներից մեկում տեղի է ունենում հանդիպումը, որտեղ վաճառականը և տնօրենն իրենց առջև տեսնում են օրիգինալ Ջոկոնդային: Նրանք այս մասին արագ հայտնում են ոստիկանությանը, որն էլ ձերբակալում է գողին: Ի վերջո, այս պատմությունը Պերուջիայի համար լավ է ավարտվում, նրան դատապարտում են ընդամենը մեկ տարվա ազատազրկման: Սակայն նա այդ մեկ տարին էլ չի անցկացնում բանտում և ազատ է արձակվում մի քանի ամիս անց:
     20-րդ դարում Լոենարդո դա Վինչիի նշանավոր կտավը լքել է Լուվրը միայն երկու անգամ, երբ 1963 թվականին ցուղադրվել է ԱՄՆ-ում և 1974 թ-ին` Ճապոնիայում: Ի դեպ, Ճապոնիայից Ֆրանսիա վերադարձի ճանապարհին Ջոկոնդան ցուցադրվել է նաև Մոսկվայի Ա. Ս. Պուշկինի անվան թանգարանում: