Los Angeles Times-ը հրապարակել է Հայկական ուսումնասիրությունների USC Dornsife ինստիտուտի հատուկ նախագծերի տնօրեն Սալպի Ղազարյանի հոդվածը, որում մասնավորապես ասվում է. «Երբ Ուկրաինա ներխուժումից երկու օր առաջ Պուտինն ստորագրեց Իլհամ Ալիևի հետ ռազմական և դիվանագիտական համագործակցության հռչակագիրը, դա հրեշավոր ճգնաժամ ստեղծեց, որը մոլեգնում է ռուսական պատերազմին զուգահեռ, բայց շատ ավելի քիչ միջազգային ուշադրություն է գրավում:
Հռչակագիրն ամրապնդեց երկու երկրների միջև կապերը և Ադրբեջանին քարտ բլանշ տվեց տարածաշրջանի հայերի նկատմամբ բռնություն գործադրելու համար, որն էլ
սեպտեմբերին հարձակվեց Հայաստանի վրա։ Իսկ դեկտեմբերին որոշում կայացվեց պատանդ վերցնել 120.000 հայերի Ղարաբաղից՝ արգելափակելով արտաքին աշխարհի հետ նրանց միակ տրանսպորտային կապը։
Ռազմագերիները գնդակահարվել են. տեղեկություններ կան ռազմագերիների և քաղաքացիական կալանավորների խոշտանգումների մասին:
Մարդկային կյանքը արժեզրկվում է, քանի որ բռնապետերը ձգտում են պարտադրել իրենց ցանկությամբ քաղաքական որոշումներ: Ալիևը փորձում է խեղդել հայ բնակչությանը՝ ցանկալի քաղաքական արդյունքի հասնելու համար։ Սնունդ, պարագաներ և բժշկական օգնություն չի կարող առաքվել: Էներգիայի պակաս կա։ Մարդիկ չեն կարող հեռանալ, ընտանիքները մնում են բաժանված.
Հայերը շրջափակման մեջ են, իսկ ռուսները խաղաղություն չեն ապահովում. փոխարենը, Ռուսաստանը հասկացրեց հայերին, որ նրանց «արևմտյան ուղիները»՝ ժողովրդավարությունը և բաց, ազատ հասարակությունը, ոչ միայն անցանկալի են, այլև պատժելի: Ադրբեջանը ձգտում է վերահսկողություն հաստատել տարածքի վրա՝ առանց այն մարդկանց, ովքեր ցանկանում են շարունակել ժողովրդավարությունը, որի պայմաններում նրանք ապրել են գրեթե 30 տարի։
Ադրբեջանի գործողությունները փոխելու հնարավորություն ունեն միայն միջազգային հանրության ճնշումները կամ պատժամիջոցները։ Հայերն այժմ կանգնած են որպես ազատության բաստիոն՝ անհանգիստ հարևաններով շրջապատված, և նրանք վճարում են դրա գինը ձմեռային շրջափակմամբ՝ բոլորովին մեկուսացված և անպաշտպան»:
