Գեղանկարիչ, լուսանկարիչ, բանաստեղծ Սամվել Սևադան ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
«ՄԵՆՔ...
Պատմությունը մեզ ներել է...
Բոլորին էլ ներում է: Ավելի ճիշտ` ներելու աստիճան անտարբեր է:
Պատմությունը` որքան գիտենք, որպես գիտություն, պետք է որ չոր ու ցամաք թվերի ու փաստերի վրա հիմնված լինի:
Զգայական որևէ բան խանգարում, խեղաթյուրում է պատմությունը:
Մենք՝ հայերս, որպես ազգ, էթնոս, ժողովուրդ... Ինչպես կուզեք անվանեք, շատ զգայական ենք ի բնե ու ի ծնե:
Սիրում ենք հիշել Հայկին իր նետուաղեղով Բելի դոշը բացած, Խելառ Դավթին` Մսրա Մելիքին, նրա մորն ու կնկան չոքացրած, Անդրանիկին ու ... Մի խոսքով:
Քանի որ փոքր ածու ենք, սիրում ենք որ մեզ սիրեն, երբեմն հասկանան, խղճան, մեզ համար ցավան: Բայց ոչ երբեք` մեզնից վախենան:
Սևակը մեղմորեն անճշտություն է թույլ տվել` ասելով՝ մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում...
Լավ էլ գերասասում ենք:
Դարձյալ նույն դիագնոզն է: Փոքրին սազական բան է: Մեր անեկդոտները մեր փոխարեն խոսում են:
Հայը, թուրքը, վրացին... և այլն:
Մենք մեր ունեցածները անտեսում, ջարդում, փչացնում, քանդում ենք: Ու հետո ուրիշներից ենք նեղանում:
Հիմա էլ մոդա է` Յունեսկոյի ու նրա նմանների վրա ենք մուննաթ գալիս:
Տարբեր առիթներով ամենատարբեր մեծահարուստների «դաչաների» այգիներում, պարիսպների տակ, բակում տեսել եմ հայկական հին խաչքարեր, արժեքավոր որմնաքանդակներ, որոնք տեղահան արել տարբեր սրբավայրերից բերել զարդարել են իրենց ամառանոցները:
Բայց դրանք հանրության սեփականությունն են: Պիտի մնան այնտեղ, որտեղ որ եղել են ի բնե:
Մեր երկիրն էլ հավակնություն ունի դառնալու տուրիստական երկրամաս:
Այդ մեծ ու փոքր հուշարձանները պիտի մնան իրենց տեղերում, մաքրված, խելացիորեն ու անհրաժեշտության դեպքում մասամբ վերականգնված, որ բոլորը տեսնեն, հասկանան, ճանաչեն մեզ:
Որտեղ մտնում ես ավերակ է: Որտեղ մտնում ես` թալանված է:
Մի խոսքով` անիմաստ է դառել ասել ու խոսել այդ մասին:
Ինչպես ասում են` շունը հաչա` քամին փչե:
Մի քանի օր առաջ Ուշիի Սբ. Սարգիս վանական համալիրի տարածքում էի:
5-ից 7-րդ դարերում ստեղծված պատմական ու մշակութային մեծ արժեք և ճարտարապետական գլուխգործոց:
Վերջին 15 տարիների ընթացքում բազմիցս եմ այցելել:
Կարծես նոր-նոր սկսել են թեթևակի վերականգնողական աշխատանքներ: Քարերն համարակալել են:
Բայց տարածքը ամբողջովին բաց է ու «հավատացյալ» ժողովուրդը մոմերով զինված կրկին ոնց ուզում վարվում է:
Շահ Աբասի ու Չինգիզ խանի ականջը կանչի...
Բարի օր Ձեզ....»:
