Ինքնատիպ ձևաչափով համերգ՝ Կամերային և Ջազ նվագախմբերի մասնակցությամբ
 Արամ Խաչատրյան համերգասրահում մայիսի 5-ին դասական և ջազ երաժշտության իսկական տոն էր: Լեփ-լեցուն դահլիճում և հանդիսատեսի բուռն ու հոտնկայս ծափերի ներքո անցկացվեց «Երկու տարբերակ. Դասականը հանդիպում է ջազին» համերգը, որին հանդես եկան Հայաստանի պետական կամերային (գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր դիրիժոր՝ Վահան Մարտիրոսյան) և Հայաստանի պետական ջազ (գեղարվեստական ղեկավար և դիրիժոր Արմեն Հյուսնունց) նվագախմբերը: Երեկոն ինքնատիպ էր իր ձևաչափով: Համերգի ընթացքում ներկայացվում էր դասական ստեղծագործությունը՝ այնուհետև նույն գործը՝ ջազային տարբերակով: Նվագախմբերը՝ Վահան Մարտիրոսյանի և Արմեն Հյուսնունցի ղեկավարությամբ, ներկայացրին Չայկովսկու Շչելկունչիկ և Գրիգի Պեր Գյունտ ստեղծագործությունները:  Հայաստանում նման համերգի իրականացման գաղափարը Կամերային երաժշտության ազգային կենտրոնի տնօրեն Նորայր Նազարյանինն էր, ով եղել է Կամերային նվագախմբի տնօրենը: Նվագախումբը՝ գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր դիրիժոր Վահան Մարտիրոսյանի ղեկավարությամբ, մի քանի տարի շարունակ ցանկություն ուներ իրականացնելու նման մասշտաբի համերգ: Ավելին, համերգը նախանշվածէր իրականացնել նախորդ տարվա մայիսին, սակայն այն իրականություն դարձավ միայն այս տարվա մայիսի 5-ին: «Շատ հետաքրքիր նախագիծ է. այսպիսի ձևաչափ արտերկրում բազմիցս ներկայացվել է, բայց Հայաստանում` ոչ: Գաղափարն այն է, որ բացատրենք, թե ինչպես միևնույն ստեղծագործությունը կարող է հնչելտարբեր ոճերում»,-համերգի մասին նշում է Հայաստանի պետական կամերային նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար և գլխավոր դիրիժոր Վահան Մարտիրոսյանը: 1968 թվականին՝ արդեն աշխարահռչակ Դյուկ Էլլինգտոնի նույնքան հռչակավոր ջազ նվագախումբը մի շատ հեղինակավոր պրոդյուսերական ընկերության հետ պայմանավորվածություն ձեռք բերեց նորձայնապնակի ձայնագրության վերաբերյալ: Երբ ընկերության մենեջերը հայտնեց, որ Էլլինգտոնը ազատ է իր նյութի ընտրության մեջ և կարող է հնչեցնել նվագախմբի կատարմամբ ամենն, ինչ ցանկանա, Էլլինգտոնըբացառիկ որոշում կայացրեց և որոշեց մշակել և գործիքավորել Չայկովսկու Շչելկունչիկ սյուիտը ջազ նվագախմբի համար և ձայնագրել։ Ալբոմի արձագանքն ու հաջողությունը շատ մեծ էին, Շչելկունչիկի ջազայինտարբերակը սիրվեց հանրության կողմից: Հաշվի առնելով այդ հաջողությունը՝ Էլլինգտոնը որոշեց հանրությանը ներկայացնել ևս մեկ դասական ստեղծագործություն՝ ջազային մշակմամբ: Լույս տեսավ ևս մեկձայնապնակ, որում Էլլինգտոնը արդեն հնչեցրեց Էդվարդ Գրիգի Պեր Գյունտ սյուիտի ջազային մշակումը, որը նույնպես մեծ արձագանք ստացավ:  Համերգի վերջում Կամերային և Ջազ նվագախմբերի կատարմամբ հնչեց Կոմիտաս-Ասլամազյանի «Վաղարշապատի պարը»՝ բոլորովին նոր և ինքնատիպ գործիքավորմամբ, որը ևս շատ ջերմ ընդունվեց ունկնդրի կողմից: Ի դեպ, վերջինս հատուկ այս համերգի համար փոխադրել էր Արմեն Հյուսնունցը:  |
