Իրանցի այս ուսուցիչն ապացուցում է, որ իսկական մանկավարժությունը դուրս է գալիս դասարանային աշխատանքի ու անգիրի շրջանակներից: Երբ նա իմացել է, որ իր աշակերտներից մեկը քաղցկեղով հիվանդ է, այդ օրվանից ամեն օր այցելում է նրան, որ քաջալերի ու պարապի նրա հետ:
Այդպիսով նա երեխայի մեջ հույս է առաջացնում, որ նա կկարողանա հաղթահարել հիվանդությունն, ապաքինվել և շարունակել կյանքն, ուստի շատ կարևոր է ուսումը չդադարեցնելը: