Նկարի տղամարդն ավելի հայ է, քան արյունով և գենով ենթադրաբար հայ Հայաստանի առաջին նախագահը, նրա ադեպտները կամ իշխանության այն մասնակիցներն ու երկրորդ էշելոնի պնակալեզները, որոնք համարում են, որ արժե «մի քիչ հող» տալ և դրանով «լուծել» ազգային խնդիրը: Չկան ազգային գեներ: Դրանք խառնվում են, լուծվում և տարրալուծվում: Մամիկոնյանները չինացի էին, Գրիգոր Լուսավորիչն ու ամենամեծ հայ թագավորները՝ պարսիկ, իսկ Տիգրան Մեծն ընդհանրապես իրեն հայ չէր էլ համարում: Իշխում էր մեծ կայսրության և հարյուր հազարներով այլ ազգերի էր տեղավորում Հայկական Լեռնաշխարհում: Պուշկինն էլ՝ կարծես ռուս չէր, այլ՝ եթովպացի, բայց ռուսական գրականության և մշակույթի խոշորագույն դեմքը դարձավ:
Գեները և արյունը չեն խոսում: Չունեն լեզու, կրոն, և ինքնագիտակցություն: Այդ ամենը բնակվում է միայն ուղեղի մեջ: Կա ազգային ինքնագիտակցություն: Իսկ դրանից վեր՝ գիտակցություն: Եվ այդ երկուսն էլ ոչ թե երակներով են հոսում, այլ՝ ուղեղում են գտնվում: Եթե գիտակցում ես, որ հայ ես, ուզում ես հայ լինել՝ ուրեմն հայ ես: Եթե գիտակցում ես, որ հայ ես և պատրաստ չես հայության հայրենիքից անգամ մեկ թիզ հող հանձնելու հայության ոչնչացմանը ձգտող թշնամուն՝ ուրեմն իսկական հայ ես: Շովինիստական, նացիստական և ռասիստական ձեր տխմարաբանությունները դատարկեք նրանց գլխին, ովքեր վաճառում են ձեր հայրենիքը և նրանց, ովքեր լռում են այդ առթիվ: Անպաշտպան, անհայտ և հիմա արդեն ազգային հարձակման ենթարկված այդ ընտանիքին հանգիստ թողեք: Ոհմակով հեշտ է հարձակվել խոցելիների վրա: Դժվարն իսկական գիշատիչների դեմ պայքարելն է:
