Երևույթը կհամարեի նորմալ, եթե դա լիներ քաղաքակիրթ բանավեճ երկու հայտնի կամ հետաքրքիր ֆիգուրների միջև: Միշտ էլ հետաքրքիր է լսել այս կամ այն հայտնի մարդու տեսակետը, վերլուծությունը որևէ խնդրի մասին: Բայց այս տարբերակում դրանք քննարկումներ չեն, որոնք մտածելու տեղիք են տալիս կամ լույս են սփռում որևէ հարցի շուրջ: Դրանք մեկ ուրիշի հաշվին սեփական անձն ավելի կարևորելու, ինքնարդարացման, մեկ ուրիշին փնովելով ավելի լավը երևալու տգեղ դրսևորումներ են:
Հասարակությունը, եթե ինքն իր նկատմամբ հարգանք ունենա, երբեք չի կարդա ու առավելևս, չի քննարկի ում պատահի, ամեն աղբ չի մարսի: Բայց, ցավոք, մեր իրականությունն այլ է: Հասարակությանն օդի պես անհրաժեշտ են ցածրորակ կռիվներ, վիրավորանքներ ու տգեղ պահվածք: Իրականում, եթե այդ ամենն արվի խելացի և գրագետ, կարելի է նույնիսկ որոշակի նպատակների հասնել: Բայց, ինտելեկտի հարց է:
