Խնդրում ենք սպասել...

Քննարկումներ

«Պատգամավորներն այցելո՞ւմ են թատրոն, թե՞ ոչ». արձագանքում են դերասաններն ու ռեժիսորները

ուրբաթ, 17 ապրիլի, 2015 թ.
«Պատգամավորներն այցելո՞ւմ են թատրոն, թե՞ ոչ». արձագանքում են դերասաններն ու ռեժիսորները
Դերասաններից շատերը դժգոհում են, որ կառավարությունն այսօր բավարար ուշադրություն չի դարձնում թատրոնին: Արվեստագետների համոզմամբ` իշխանությունները թատրոնի հանդեպ ուշադրությունը մղել եմ վերջին պլան: Դերասաններից ոմանք հավաստիացնում են, որ երկար տարիներ աշխատելով թատրոնում, չեն տեսել, որ որևէ պաշտոնյա գա թատրոն, ոմանք էլ համոզում են, թե պարզապես ուշադիր չեն եղել և չեն նկատել` դահլիճում պաշտոնյա կա, թե՞ ոչ:
Այս թեման մեկնաբանել են`

Արմեն Սանթրոսյան, ՀՀ ժողովրդական արտիստ

Արմեն Սանթրոսյան, ՀՀ ժողովրդական արտիստ
Կուզեմ, որ մեր իշխանությունների վերաբերմունքը թատրոնի նկատմամբ շատ ավելի լրջանա, կարողանան գնահատել:
Ես չգիտեմ` մեր պաշտոնյաներից քանի՞ հոգի են մտնում թատրոն` որևէ ներկայացում նայելու, նրանք երևի բավարարվում են էժանագին շոուներով: Ես անձամբ չեմ տեսել, որ որևէ պատգամավոր կամ չինովնիկ գա թատրոն, գուցե ուրիշ թատրոններ են գնում, բայց մեր թատրոն չեն գալիս, իսկ մեր թատրոնում կան ներկայացումներ, որոնք հենց իրենց են վերաբերում:

Հրանտ Թոխատյան, ՀՀ վաստակավոր արտիստ

Հրանտ Թոխատյան, ՀՀ վաստակավոր արտիստ
Ներկայացումներին դահլիճում նստած են 700 հոգի…Դժվար է նրանց մեջ առանձնացնել պաշտոնյային: Չգիտեմ…

Սամվել Թոփալյան, դերասան

Սամվել Թոփալյան, դերասան
Ես արդեն 8 տարի աշխատում եմ Գոյ և Մալյան թատրոններում, ոչ մի պաշտոնյայի չեմ տեսել:

Վարդան Մկրտչյան, Համազգային թատրոնի տնօրեն

Վարդան Մկրտչյան, Համազգային թատրոնի տնօրեն
Մշակույթի ղեկավարները բավական հաճախ են գալիս, իսկ ընդհանրապես` պաշտոնյաները գալիս են, բայց ոչ շատ հաճախ, հիմնականում գալիս են հրավերով: Ես կարող եմ խոսել միայն մեր թատրոնի մասին:

Մանե Մկրտչյան, Համազգային թատրոնի մենեջմենթի գծով փոխտնօրեն

Պրեմիերաներին, հատուկ ներկայացումներին, երբ հրավեր են ունենում, գալիս են: Իսկ որպես ժամանց` տեղյակ չեմ, միգուցե գալիս են:

Արմեն Էլբակյան, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ

Արմեն Էլբակյան, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ
Խամաճիկների թատրոնը մանկական թատրոն է, հետևաբար` դժվար է այստեղ պաշտոնյա տեսնել: Թատրոնն ամենադեմոկրատական վայրն է, որտեղ պաշտոնյան ու սովորական հանդիսատեսը հավասար պայմաններում են, անկախ նրանից պարտերում են նստած, վերջին շարքում, թե` օթյակում, բոլորը հավասար պայմաններում են: Լույսերը հանգում են և տեղի է ունենում շփումը: Որպես ռեժիսոր ես հետևում եմ ձայնին, ոչ թե նրան, թե ով կա դահլիճում:
9806 | 2