Ինչպես երևում է, համաշխարհային քաղաքականության մեջ այսօր ամեն ինչ տեղի է ունենում Կրեմլի շահերին համապատասխան: Դրան հասնելու համար Ռուսաստանն օգտագործում է հասանելի բոլոր միջոցները, իսկ Արևմուտքը թույլ է ու ոչ միասնական՝ նրա գործողություններին լուրջ դիմակայություն ցուցաբերելու համար: Այս մասին գրում է Die Welt թերթի լրագրող Ռիհարդ Հերցինգերը:
«Երբ 2017թ. Գարնանը Ֆրանսիայի նախագահական աթոռի համար որոշիչ պայքարում կհանդիպեն հաղթանակի ամենամեծ հնարավորություններ ունեցող երկու թեկնածուները՝ պահպանողական ուժերի ներկայացուցիչ Ֆրանսուա Ֆիոնը և աջ ազգայնականների առաջնորդ Մարին Լե Պենը, Պուտինին կարելի կլինի միայն ցավակցել»,- հեգնում է հեղինակը:
«Պատճառն այն է, որ երկու թեկնածուներն էլ սերտ շփում են հաստատել ՌԴ նախագահի հետ, երկուսն էլ հայտարարում են հակառուսական պատժամիջոցները հանելու ցանկության մասին: Պուտինին դժվար ընտրություն է սպասվում»,- շարունակում է Հերցինգերը:
Հեղինակը չի կասկածում, որ Պուտինը Ֆրանսիայում ևս չի հրաժարվի նման մտադրությունից, և որպես օրինակ բերում է ԱՄՆ-ի փորձը:
«Դժվար է գնահատել, թե որքանով է ազդել Կրեմլի արշավը ԱՄՆ նախագահական ընտրությունների արդյունքի վրա: Սակայն չի կարելի թերագնահատել Կրեմլի քարոզչության ազդեցությունն ամերիկյան հասարակության վրա: Նույն սցենարը կարելի է ակնկալել 2017թ. կայանալիք Բունդեսթագի ընտրությունների ժամանակ»,- նշում է լրագրողը:
Այս պարագայում ԿԳԲ նախկին սպան մոտ կլինի դեռևս խորհրդային միության տարիներից հետապնդվող նպատակի իրագործմանը, այն է՝ զատել Եվրոպան ԱՄՆ-ից՝ այն Ռուսաստանի ազդեցության տակ դնելու հնարավորություն ստանալու համար:
«Պուտինն ինքն է զարմանում, թե որքան արագ և հեշտ է իրեն հաջողվում հասնել իր կողմից նախանշված աշխարհակարգին»,- ասվում է հոդվածում:
Ինչու է Պուտինին հաջողվում վտանգի տակ դնել միջազգային հարաբերությունների՝ տասնամյակներով ստեղծվող հիմնական սկզբունքները: Ամբողջ հարցն Արևմուտքի թուլության և փոքրոգի ապակողմնորոշման մեջ է:
Սիրիայի իրավիճակը պետք է համոզի մեզ այն, որ «պուտինյան բռնության քաղաքականությունը խաղաղության ուղի չէ: Հակառակն, այն հանում է պատերազմը մի նոր, ավելի ավերիչ մակարդակի վրա»,- կարծում է հեղինակը:
