Հայաստանում օրենքը, որպես պատժիչ սուր, գործում է ընտրողաբար, միայն՝ ոմանց գլխին: Ծանր հանցագործությունների համար չեն դատվում կամ պայմանական են ազատազրկվում, ոմանց էլ չնչին հանցանքի համար դատում են օրենքի ամբողջ խստությամբ: Ֆաշիստական Իտալիայի առաջնորդ Բենիտո Մուսոլինին ասել է. «Մերոնց ամեն ինչ կարելի է, ուրիշներին՝ օրենքով»: Տավուշում դատում են հոգեկան հիվանդությամբ տառապող երիտասարդի, ով հոգեկան հիվանդությամբ տառապող, կորած քրոջը որոնելիս պատահաբար համագյուղացու տուն է մտել, քրոջն այնտեղ չգտնելով՝ դուրս եկել այնտեղից: Հայաստանում մեծ հանցագործներից շատերը «գժի թուղթ» ունեն, որը նրանց հուսալի վահանի նման պատժից ու պատասխանատվությունից պաշտպանում է: