Իրադարձություններ

Կինս ինձ համար եղել է այն մետաքսյա շապիկը, որը կրում եմ 1992թ. հուլիսի 4-ից: Այդ շապիկով, երբևիցե, չեմ սողացել: Հարվածներ, վայրիվերումներ, զրկանքներ, հալածանքներ՝ ինչքան ասես, միասին տեսել ենք, բայց՝ ոչ մի տրտունջ:
     Նրա շնորհիվ է, որ խռովքը չի հանդգնել մտնել իմ հարկի տակ:
     Քչերին է հայտնի, որ նա իր հայրենասիրությամբ ու սակավապահանջկոտությամբ գերազանցում է ինձ:
     Հենց դրա համար էլ եթե մինչև 2016թ. հուլիսի 17-ը հերոսուհի կին էր, դրանից հետո կնքվեց նաև ՀԵՐՈՍՈՒՀԻ ՄԱՅՐ:
     Եւ այդ բոլորը նա կրում է առաքինությամբ:
     Ավելի ճիշտ՝ առաքինությունը կրում է որպես համազգեստ:
     Դա է պատճառը նաև, որ բանտս այսօր ազատությունով է լցված՝ հայ կնոջ, հայ մոր անզուգական տիպարով: