Ժող ուզում եմ գրեմ, բայց չգիտեմ ինչ գրեմ, չգիտեմ ինչ ասեմ, այսօրվա այս ամենը տեսնելուց հետո քիչ ա մնում ասես՝ երնեկ կույր և խուլ լինեի՝ այս ամենը ոչ տեսնեի, ոչ լսեի: Անհնարա ինչ որ բառերով բացատրել այն վայրագությունները, որ անում էին քաղաքացիական համազգեստով, փայտերով ու դուբինկաներով զինված վաստակները . . . մեր աչքի առաջ պայթեցրեցին Սարի թաղցիներից մեկի տունը, ապա սկսեցին տան բակում ջարդել այդ տան բնակիչներին, ապա նույնը շարունակեցին տանը, շարուկում էին ծեծել փողոցում մնացած մարդանց, լրագրողներից վերցնում էին ֆոտո և տեսախցիկները: Իսկ վիրավորած անձինք փողոցներում անօգնական ընկած էին, այդ թվում լրագրողներ: Լրագրողներից մեկի ոտքն էին վնասել, վերցրել տեսախցիկը և թողել փողոցում անօգնական . . . Անհնար ա, որ հոգեպես առողջ, հավասարակշռված անձնավորթյունն ունակ լինի իր նմանի նկատմամբ այդպես վարվել: Ժողովրդի հետ այնպես էին վարվում, կարծես իրենց անձնական թշնամիները լինեինք, կարծես վրեժ էին լուծում մեզանից . . . չգիտեմ էլ ինչ որակավորում տամ, կամ թմրադեղերի ազդեցության տակ էին, կամ էլ ...