Ժողովրդին ուղղորդող այս կամ այն քաղաքական ուժերի սխալը գիտեք որն է, որ նրանք ամեն հավաքից հետո ասում են՝ գնացեք, վաղը եկեք: Այդ «վաղը կգաք» արտահայտություն է բերում այն սխալների հաջորդականությանը, որն այսօր ունենք և որից օգտվում է այս իշխանությունը: Այսքան տարի չե՞ք հասկացել, որ հենց այդ «վաղը» գալու հորդորն է մեզ կործանում:
Նույնը կատարվեց երեկ: Առաջնորդները ժողովուրդին ցրվեցի՝ հայտարարելով, որ պետք է գնալ՝ վաղը գալ, իսկ մի քանի ժամ հետո Պավլիկենց խփվեցին:
Ես մի բան չեմ հասկանում, եթե մենք հավաքվում ենք՝ ի պաշպանություն ՊՊԾ գունդը գրավված տղաների, նրանց չվնասելու կոչեր ենք անում, ասում ենք, եթե նրանց գլխից մազ պակասի և այլն և այլն, ապա ինչո՞ւ եք ամենակրիտիկական պահերին ժողովրդի տուն ուղարկում:
Ուշ գիշերին հետևում եմ իրադարձություններին՝ ինքս ինձ մեղադրելով, թե ինչու այս պահին Խորենացիում չեմ, ու մեկ էլ Պարույր Հայրիկյանը հայտարարում է՝ տուն ենք գնում՝ վաղը գալու ակնկալիքով: Հետո Պարույր Հայրիկյանին մեղադրում են, թե բա դու սխալ հայտարարություն ես անում՝ մարդկանց տուն ուղարկելու կոչեր անելով: Ու մեկ էլ մոտ 20 րոպե հետո Արմեն Մարտիրոսյանն է հայտարարում՝ «ժողովուրդ գնացինք տուն»:
Հիմա հարց է առաջանում, եթե պետք է Պավլիկենց ամեն գիշեր խփեն, ու այն բազմությունը, որը հավաքվում ու բազմահազարանոց երթ է անում, ո՞ւմ է պետք այդ ամենը, եթե մենք մեր ներկայությամբ չենք կարող կանխել այն, ինչն արդեն երկու գիշեր է՝ տեղի է ունենում: Ո՞ւմ է պետք ձեր «վաղը» գալու կոչերը, եթե գնդի տղաներին օր օրի ոչնչացնում են:
Դեռ 2008թ-ից մեր սխալը հենց «վաղը» գալու կոչերից է սկսվել, դրա համար ամեն անգամ «վաղն» ասելով՝ այս իշխանությունը մյուս օրն ավելի է վերարտադրվում, ավելի է ուժեղացնում իր դիրքերը:
Հերի՛ք է ասեք «վաղը», մոռացե՛ք այդ «վաղը», սկսե՛ք այսօրվանից: