Զինված առճակատման կողմերն ընկալեցին արյունահեղությունը կանխելու համազգային պահանջը, ինչը տալիս է առաջին դրական արդյունքները: Պատանդներին ազատելուց անմիջապես հետո ավելի շատ հարցեր առաջացան, քան պատասխաններ տվրվեցին՝ ինչն արտահայտվեց որոշակի խառնաշփոթով ու բազմակողմանի մեղադրանքներով: Այսօր արդեն լարվածությունը բավականին պակասել է: Դժվար չէ նկատել, որ բանակցությունների ցանկացած ելքի դեպքում զենքը վայր է դնելու կողմերիցմիայն մեկը՝ խախտվելու է փխրուն հավասարակշռությունը: Դա է պատճառը, որ գործընթացի երկրորդ փուլը կողմերից պահանջում է լրացուցիչ կամք ու համբերություն:
Եթե կողմերն անկեղծ են ապա թե ով ինչի է ընդունակ դառնում է զուտ մարտավարության խնդիր ու երրորդ փուլում գալու է ներազգային կոնսենսուսի ժամանակը: