Խորենացի փողոցում իր ելույթն այսպես սկսեց ԱԻՄ նախագահ Պարույր Հայրիկյանը:
«Հայաստանը տեր ունի և այդ տերը հայ ժողովուրդն է: Մեր ժողովրդի մասին ասում են` ալիքների վրա ճոճվում են, բախտը ինչ բերեց` բերեց: 18 թվականին Քաջ Նազարի բախտով ստացանք անկախություն, կորցրինք, հետո 91 թվականին բոլշևիկյան իշխանությունները հանկարծ բարիացան ու մեզ տվեցին անկախություն: Այսօր, երբ խոսում են ահաբեկչության մասին, միանգամից ասում են ահաբեկչություն չէ՞, քաղաքացիական ձայները ոչնչացնել ընտրությունների ժամանակ, ահաբեկչություն չէ՞: Կարո Եղնուկյանն այսօր բանտում է ընդամենը այն բանի համար, որ նա անում է այն, ինչ ձեզնից յուրաքանչյունրը: Փոխանակ ասելու` ես հասկանում եմ Սասնա ծռերի գործողությունների դրդապատճառները, գուցե և գոհ չեմ, որ նրանք ստիպված են եղել դիմելու զենքի, բայց հասկանում եմ, որ նրանք այդ արել են, որովհետև այլ ելք չունեին: Ամենայն պատասխանատվությամբ ես հրապարակավ ասում եմ, որ այդ մեկ մահը, որ տեղի է ունեցել, տեղի է ունեցել պատահականորեն, ոչ ոք ոչ միայն դա չէր ծրագրում, այլև դրան պատրաստ չէր, այսինք նման ձգտում ու նպատակ չի ունեցել:
Այս պատանդների ազատ արձակումը հարցը լուծեց:
Այսօր մեր եղբայրները կամավոր անազատության մեջ են: Ոչ կամավոր անազատության մեջ գտնվող մեր նախնիները, Հայաստանի անկախության համար պայքարող մարդիկ երգում էին` մենք գերված ենք, աքսորված ենք, բայց երկիր, դու ազատ կլինես»:
Հայրիկյանի խնդրանքով ցուցարարները երգեցի: