Ռուս հրապարակախոս Դենիս Դվորնիկովը ֆեյսբուքյան իր էջում, անդրադառնալով այս գիշեր հայկական ազգանուն ունեցող Լուկա Վարդանյանին Բաքվի Հեյդար Ալիևի անվան օդանավակայանից արտաքսելու միջադեպին, գրում է. «Պատկերացնենք 8-ամյա վրացի մի տղայի, ով ընկել է Աբխազիա: Հետևանքներ՝ չի մրսի, սոված չի մնա, կխաղա ուրիշ երեխաների հետ:
Պատկերացնենք աբխազ տղայի, ով ընկել է Վրաստան: Հետևանքներ՝ չի մրսում, կուշտ է, ավելի կուշտ է, խաղում է տեղացիների հետ:
Վրաստանի և Օսեթիայի մասին էլ է ամեն ինչ պարզ. երեխաներն ու մեծերն այսօր միևնույն շուկայում կարող են հանդիպել:
Հնդկացի երեխան Պակիստանում և պակիստանցին Հնդկաստանում դժվար թե մտահոգվելու առիթ ունենան: Հատկապես, որ Պակիստանում կա Սինդ նահանգ, որտեղ հիմա նույնիսկ գրանցում են հնդիկների ամուսնությունները:
Բայց ահա հայկական ազգանունով տղան, ով Բաքու է եկել ռուս մոր և ռուս խորթ հոր հետ, արտաքսվում է:
Հետո, երբ սկանդալն սկսում է աղմուկ հանել, ինչ-որ մեկը հայտարարում է, թե դա, իբրև թե, հենց «երեխայի անվտանգության համար է», ինչն առավել սուր հարցեր է առաջացնում: Օրինակ, մի՞թե 8-ամյա դպրոցականը կարող է այդ երկրում տուժել հենց միայն իր ազգանվան համար, անգամ՝ իր ռուս ծնողների աչքի առաջ: Եվ սա նմանատիպ միակ դեպքը չէ: Սա իշխող ռեժիմի բնութագիրն է: Վստահ եմ, որ շատ ադրբեջանցիներ իրենք էլ անհարմար են զգում այս իրավիճակի համար: Հետխորհրդային տարածքում շատ-շատ են խառնամուսնությունները: Շատ մարդիկ են հայկական կամ այլ ծագմամբ: Եվ ես հորդորում եմ իմ ռուս ընկերներին, ովքեր պատրաստվում են Բաքու գնալ խաղաղության վերաբերյալ խնդիրների և միջազգային համերաշխության մասին հերթական գիտաժողովին, ստուգել ծագումնաբանությունը: Թե չէ՝ ինչ ասես կարող է լինել 21-րդ դարում:
Վստահ եմ, որ այս միջադեպը, որպես Բաքվի իշխող ռեժիմի պետական քաղաքականության ցուցիչ, պետք է հաշվի առնվի և վերլուծվի բանակցային բոլոր հարթակներում ընթացիկ կոնֆլիկտի շրջանակներում»: