Իրադարձություններ

Երկրում տեղի ունեցող վերջին իրադարձությունների շուրջ ՄԱՄՈՒԼ.am-ի թղթակիցը զրուցել է նախկին ՍԻՄ հիմնադիր նախագահ Հրանտ Խաչատրյանի հետ:
     - Պարոն Խաչատրյան, «Ո՛չ, թալանին» քաղաքացիական նախաձեռնությունը կրկին ուզում է փողոց դուրս գալ, վերսկսել էլեկտրաէներգիայի թանկացման դեմ տարվող պայքարը: Ի՞նչ եք կարծում` այսուհետ ի՞նչ կտա այդ պայքարը և կհաջողվի՞ նրան ինչ-որ բանի հասնել, հատկապես, երբ հասարկությունը, կարծես թե, մի փոքր «կոտրվել է», հիասթափություն է նկատվում, նաև` չվստահելու գործոնը կա:

- Ես հետևում էի էլեկտրաէներգիայի թանկացման դեմ տարվող միջոցառումներին: Ասեմ, որ հասարակության դերը շատ կարևոր է ցանկացած հարցում: Հասարակությունը, կարծես թե, սկզբում, իրեն ճիշտ էր պահում մինչև բանավեճ սկսվելը` հարցը քաղաքականացնել, թե՝ ոչ: Նրանք, ելնելով իրենց հնարավորություններից, կարողություններից ճիշտ որոշում էին կայացրել` հասնել արդյունքի ու կես քայլ կատարեցին: Բայց, երբ այդ բանավեճն սկսվեց, բնական է, նման խմորումներ պետք է լինեին, և այդ արդյունքում, պետք է որ լուրջ մարդիկ ծնվեին: Բայց եթե հասարակությունը այսպես պետք է վերաբերվի, հիասթափվի և այլն, ո՛չ երիտասարդությունը, ո՛չ էլ հասարակությունը, բնական է, դրանից օգուտ չի ունենա: Եթե մենք ուզում ենք մի քանի տարի հետո լուրջ քաղաքական դաշտ ունենալ, ու այդ մարդիկ կարողանան ազատ մտածել և ազատ գործել, պետք է նրանց տալ այդ ազատությունը, նաև` սխալվելու իրավունքը: Այդ դեպքում բնական զտում տեղի կունենա: Պարզ չի՞, որ միջավայրն այնպիսին է, որ կլինեն և՛ վաճառվողներ, և՛ ծախվողներ, բայց, ամեն դեպքում, պետք է հնարավորություն տալ այդ զտումը տեղի ունենա: Եվ վերջին հաշվով, մեր հասարակության ամենամեծ խնդիրը եղել է այն, որ մարդիկ սովոր են, որ ինչ-որ մեկն, իրենց փոխարեն, շագանակներ հանի կրակից: Մենք նունիսկ ֆուտբոլասերների չափ չենք անում: Ֆոտբոլասերն ի՞նչ է անում` գնում է տոմս գնում ու տեղում իր էներգիան է հաղորդում այդ խաղացողներին: Ես չեմ ասում, որ գնալը պարտադիր է, բայց մարդիկ պետք է հասկանալով մոտենան խնդրին: Երբ որ ես էի ասպարեզում` զգում էի նույնիսկ մի տատիկի վառած մոմի ջերմությունը : Դա զգացվում է: Թող մարդիկ չմտածեն, որ իրենք մի բան արեցին` ուրիշները չզգացին դա: Բայց ուրիշի հաշվին կյանքը լավացնելու ձգտումը ես չեմ ընդունում, և դա ոչ մի լավ բանի չի բերում: Նույնիսկ ղեկավարները, կարծում եմ, պիտի հնարավորություն տան երիտասարադության միջից նոր սերունդ դուրս գա` թարմացնելու քաղաքական դաշտը: Ես չեմ ուզում եղած կուսակցությունների դիրքի կամ դերի մասին լավ կամ վատ բան ասել, բայց թարմություն պետք է:

- Այսինք, Դուք այն կարծիքին ենք, որ փողոցային պայքարով կարելի՞ է հարց լուծել:

- Ես, ընդհանրապես, այն կարծիքին եմ, որ «պայքար» բառից պետք հրաժարվել, որովհետ ամբողջ կյանքը պայքար դարձնելը սխալ է: Ստացվում է` որոշ մարդիկ հասնում են ինչի որ ուզում են, իսկ մնացած մարդիկ միշտ պայքարում են: Պարզապես յուրաքանչյուրը պետք է մտածի ինչ-որ բանի հասնելու համար` իր ներդրումի մասին: Ներդրումը դա մի հարց է, որը յուրաքանչյուր քաղաքացի պետք է իր մեջ լուրջ քննարկի` ի՞նչ ներդրում ունի, ինչի՞ դեպքում, ի՞նչ ճանապարհով, ի՞նչ միջոցով: Այդ վերջին հարցը՝ «ինչ միջոցով»-ը, եթե գտավ` ուրեմն պետք է օգնի այդ մարդկանց, այդ թվում նաև՝ նյութապես:

- Ի՞նչ կասեք նախագահի` աուդիտ անցկացնելու հայտարության մասին:

- Աուդիտը ժողովրդի և իշխանությունների հարաբերությունների խնդիր չէ: Երբ որ, այն ժամանակ, իշխանությունները հայտարարեցին, որ աուդիտ կիրականացնեն, դա նշանակում է, որ նրանք ընդունեցին, որ իրենք մեր ժողովրդի կողմից վստահություն չունեն: Նրանք փորձում են այդ վստահությունը ձեռք բերել երրորդ կողմի միջոցով: Այն ժամանակ, երբ իշխանությունները գնացին այդ կես քայլին, աուդիտի մասին խոսակցությունը թուլացրեց իրենց դիրքերը: Իրենք պետք է ասեին` հա՛, երիտասարդ եք, էդպես եք ասում, մենք էլ հասկացել ենք ձեր ուզածն, ինչ է` կփորձենք ելք գտնել: Ճիշտ չէ, ընդհանրապես, այդ թեման քննարկել: Իշխանություն եք, բան եք խոստացել, կատարեք:

- Լուրեր են շրջանառվում, որ այս օրերին ՀԷՑ-ի աշխատակիցները ՓՄՁ ներկայացուցիչներին պարտադրում են ստորագրել փաստաթղթեր, թե իբրև վերջինները համաձայնեն 7 դրամի թանկացմանը: Ըստ Ձեզ, ի՞նչ է սա նշանակում: Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք նախագահի հայտարարության նկատմաբ ՀէՑ-ի հակասող գործողությունները:

- Էստեղ ոչ մի հակասություն չկա: Երբ որ նախագահը հայտարարեց, որ զիջման քայլ են կատարում` աուդիտ անելով, ցույց տվեց, որ նրանք շրջանցող ճանապարհ են փնտրում որոշ ժամանակ իրենց սև գործը անելու համար: Իշխանություն-ժողովուրդ թեման այսօր քննարկման առարկա չէ, քանի որ իշխանությունները ոչ մի լուրջ քայլ առանց «եթե»-ների, առանց երրորդ կողմին դիմելու, չեն արել ժողովրդի համար: Ուստի, եթե երիտասարդներն ասպարեզ են դուրս գալիս և հայտ են ներկայացնում նոր սերնդի քաղաքական միջավայր ստեղծելու, ոչ ոք իրավունք չունի նրանց խանգարելու, նույնիսկ եթե նրանք ինչ-որ բան սխալ են անում, որովհետև սխալվելու իրավունք ունեն ամենքը և դա հասարակությունը պետք է ընդունի:

- Սահամանդրական փոփոխությունների վերաբերյալ ինչպիսի՞ն է Ձեր գնահատականը:

- Մի քանի տասնյակ առաջվա սահմանադրությունն ամենակարևոր բանն է քաղաքացու համար (եթե մարդ իրեն քաղաքացի է զգում` անկախ նրա զբաղեցրած դիրքից և պաշտոնից): Սամանադրությունը սուրբ գրքից հետո երկրորդ գիրքը պետք է լինի, որը մարդիկ պետք է ընդունեն որպես ուղեցույց: Սահմանադրությունն ընդունում են, փոխում են` ըստ իրենց հայեցողության: Մնացածի մասին ավելորդ է խոսել, հատկապես երբ ժողովուրդը բոլոր նրբություններն էլ նկատում է և ոչ ոքի խոսքի կարիքը չունի: Նա հասկանում է` ինչ է Սահմանադրությունը, ինչի համար է այդ փոփոխությունը և ինչ է իրենից ներկայացնում:

- Ի՞նչ կասեք այն ընդդիմադիր գործիչների մասին, ովքեր այս օրերին շտապում են նախագահական` վերջինի հետ քննարկելու սահմանադրական փոփոխությունների նախագիծը:

- Դա իրենց գործն է: Աստված իրենց հետ: