Համացանց

Իգորը Իրիկունը 9 ի մոտերքը Արմենի ու Ռաֆոյի հետ եկավ մեր տուն: Վաղ առավոտյան Վարդենիսիսց ուղղաթիռ կար Շահումյան: Պետք էր շտապ սնունդ հասցնել տղաներին: Ցուցակ էինք կազմում, թե ինչ պետք է ուղարկել: Մայրս (մամ ջան կներես, որ հիշեցնում եմ), սուրճ բերեց ու մեղավոր տեսքով ասաց.
     - Տղերք ջան հաց չկա, որ հաց դնեմ:

Հաց չկա, նշանակում էր, որ ոչինչ չկա )))
     Տղաս, որ դեռ նոր 1 տարի 3 ամսական էր, անընդհատ լաց էր լինում: Ես էլ վատ էի զգում ու կնոջս հանդիմանում էի, երեխայի լացի համար: Խեղճ կինն արդարացում չգտնելով ուսերն էր թոթովում.
     - Սոված է, ուտել է ուզում:
     Իգորը չդիմացավ ու մորս հարցրեց, թե երեխան ինչու է անընդհատ լալիս: Մայրս էլ իրեն հատուկ պարզությամբ ու առանց երկմտելու ասաց.
     - Սոված է երևի, մայրն էլ էլ կաթ չունի, որ կերակրի:
     Իգորը թարս նայեց իմ ուղղությամբ:
     - Մի դիմում գրի Թևանի վարչություն: Մենք էս երեխեքի ապագան ենք ստեղծում: Սոված երեխեն թերի կմեծանա:
     Դիմումը գրեց Արմենն, ստորագրեց Իգորը, հաստատեց Ռաֆոն, մթերքը բաց թողեցի ես, ստացավ կինս: 3 հատ տավարի մսի պահածո, 4 կգ ալյուր ու 3 տուփ մանկական կեր:
     ..............
     Կինս մինչ այսօր հանդիմանում է, որ պահեստներում տոննաներով ալյուր կար, բայց երեխեքս սոված էին:
     .......
     Թևանի կառավարիչ Ռաֆիկի հաշվի համարի վրա հարյուր հազարավոր ռուբլիներ կաին, իսկ նա ծակ կոշիկներ էր հագնում:
     ..........
     Ռաֆ ջան քո ծակ կոշիկները մանվելների միլիոններն արժեն: