Այս մի միտքը երեք տասնամյակի ռազմական-քաղաքական ու պետական գործունեության փորձառություն ունեցողից բացարձակ անսպասելի էր....
Ապագա նախագահը, Սերժ Սարգսյանի պատկերացմամբ, «պետք է տիրապետի օտար լեզուների, ունենա լայն կապեր թե՛ սփյուռքում, թե՛ Հայաստանում, վայելի հեղինակություն և որ ամենակարևորն է՝ անկողմնակալ մարդ լինի, ով երբեք քաղաքականությամբ չի զբաղվել և կուսակցության անդամ չի եղել»:
Թերևս պարզ է առնում, թե ինչու քաղաքական մարդիկ ցանկալի չեն նաև իշխանության բոլոր օղակներում՝ խորհրդարանից մինչև գործադիր ու տեղական իշխանություններ: Կրմինալը, օլիգարխը, գործարարը, հանցագործը և այլք կարող են լինել իշխանության մեջ, բայց ոչ երբեք քաղաքական մարդը: Որովհետև մեր երկրում քաղաքականություն չպետք է լինի....
Սա անպատկերացնելի միտք է: