Հարցազրույցներ

2003-ին, երբ «Արամե» պատկերասրահի հիմնադիր-տնօրեն Արամ Սարգսյանը մտադրություն ուներ Երևանում միջազգային չափանիշներին համապատասխան մասնավոր պատկերասրահ բացել, նույնիսկ ամենամտերիմ մարդիկ թերահավատորեն էին մոտենում:
     «Իմ ընկերներն ինձ խենթ էին համարում, մտածում էին` այս ծանր տարիներին մարդիկ դժվար թե այդքան հոգսերի մեջ մտածեն արվեստի գործեր ձեռք բերելու մասին»,- հիշում է Արամ Սարգսյանն, ում խոսքով` փորձը հաջողվեց, որի արդյունքում էլ ծնվեց մյուս` ավելի մեծ պատկերասրահը: «Դրա ծնունդը հենց վկայությունն է այն բանի, որ մեր գործունեությունը շատ հաջող էր և արդյունավետ»: MAMUL.am-ի թղթակցի հետ զրույցում Արամ Սարգսյանը պատմեց, որ պատկերասրահ բացելու գաղափարը ծնվեց 1990-ականներին՝ Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապերի հանձնաժողովում աշխատելու ժամանակ: «Ի պաշտոնե մշակութային միջոցառումներ էի կազմակերպում: Ինձ ավելի հարազատ էին կերպարվեստի ցուցահանդեսները և օգտվելով հնարավորությունից՝ ուսումնասիրում էի շուկան: Այդ ամենը մեզ մոտ նոր ձևավորման փուլում էր: Որոշ մասնավոր պատկերասրահներ հիմնվեցին, հետո փակվեցին, երևի ժամանակի քննությանը չդիմացան: Մենք մեր ցուցահանդեսների ժամանակ տեսնում էինք, թե ո՞ր գեղանկարիչներն են, որ առավել պահանջված են միջազգային շուկայում և կարող են հաջողության հասնել, ու մինչև մեր պատերասրահի բացումն, արդեն ձևավորեցինք որոշակի հիմք»,- պատմեց մեր զրուցակիցը:
     Արդյունքում բացվեց «Արամե» պատկերասրահն ու սկսեց նոր սկզբունքերով աշխատել: «Կարևոր է, որ լավ արվեստ ներկայացնես: Մեր կերպարվեստը շատ հզոր է, այն հայ ժամանակակից մշակույթի ամենահզոր ճյուղն է»,- ասում է պատկերասրահի տնօերենը: Նրա համոզմամբ` պատկերասրահի համար ոʹչ միայն կարևոր է, թե ինչ գործ է ներկայացվում, այլ` ինչպես է ներկայացվում: «Եթե ներկայացնես լավ մշակույթ, բայց ոչ պատշաճ մակարդակով, դա համապատասխան գնահատանքի չի արժանանա»,- համոզված է նա:

     «Այնպես չէ, որ մենք միայն ամենահայտնիների հետ ենք աշխատում, նաև աշխատում ենք երիտասարդ նկարիչների հետ, պատկերագրքեր ենք հրատարակում: Մեր գործունեության հիմնական խնդիրներից մեկը նկարիչների ճանաչմանը նպաստելն է: Որքան հայտնի են հեղինակները, այդքան հայտնի է պատկերասրահը, և հակառակը, սա փոխադարձ կապ է»,- վստահեցնում է Արամ Սարգսյանը:
     Տնօրենի խոսքով, եթե պետական թանգարանի խնդիրը ազգային արժեքները պահպանելն ու հետագա սերունդներին փոխանցելն է, մասնավոր պատկերասրահի խնդիրն այլ է, այն չունի գոյության այլ աղբյուր, քան նկարների վաճառքը: Ի տարբերություն թանգարանների՝ պատկերասրահի մուտքն անվճար է:
     «Գեղանկարչի համար երազանք է՝ միայն ստեղծագործել և չմտածել նկարի վաճառքի մասին, որովհետև կա հաստատություն, որն զբաղվում է այդ գործով: Նկարչի միտքն ազատ է, հանգիստ, երբ ունի իր ընտանիքը պահելու աղբյուր, և իր ողջ էներգիան ու միտքն ուղղվում է միայն ստեղծագործական պրոցեսին: Մենք մեր փոքր երկրում 2000 նկարիչ ունենք, բայց ընդամենը 3-4 մասնավոր պատկերասրահ, և դա մեծ խնդիր է»,- կարծում է պատկերասրահի տնօրենը:
     «Արամե» պատկերասրահը մասնակցել է Նյու Յորքի 2003-2004 թվականների միջազգային արտէքսպոներին և ներկայացրել մի շարք հայ ժամանակակից գեղանկարիչների գործերը։ Պատկերասրահը համագործակցում է ԱՄՆ-ի և եվրոպական երկրների մի շարք հեղինակավոր պատկերասրահների հետ:
     Լիբանանում և Պարսից ծոցի երկրներում «Արամե» պատկերասրահի ներկայացուցիչ Միքայել Վայեջյանը համագործակցում է 2010 թվականից և վստահեցնում, որ տարեց տարի հաջողությունները կրկնապատկվում են: «Կարողանում ենք հայ կերպարվեստն ամենաբարձր մակարդակով ներկայացնել օտար հանրությանը, և հպարտորեն կարող եմ ասել, որ մեր հաճախորդների 80 տոկոսից ավելին օտարերկարացիներ են: Մեր նկարիչները մեծ հետաքրքրություն են առաջացնում դրսում»,- մեզ հետ զրույցում ասաց Միքայելը: Նա նաև նշեց, որ մոտ ապագայում ծրագրեր կան մեր նկարիչների աշխատանքները ներկայացնելու նաև Դուբայում: «Առանց վիրավորելու ուզում եմ ասել, որ եթե լիբանանցի ամենափայլուն արվեստագետի գործերի կողքին դնենք հայ արվեստագետների ստեղծագործություններն, անհնար է համամետել. հայ նկարիչները տաղանդավոր են»:
     Պատկերասրահում տարեկան 2-3 ցուցահանդես է կազմակերպվում` անհատական և թեմատիկ: Պատկերասրահի տնօրենի խոսքով` գնորդների թվում ամենաակտիվը բանկային ոլորտն է:
     «Բժիշկներ, իրավաբաններ, երբեմն` քաղաքական գործիչներ ևս նկարներ են գնում: Հասարակության քիչ տոկոսն է արվեստով հետաքրքրված, դա նորմալ է, արվեստը բոլորի համար չէ»:
     Արամ Սարգսյանի փոխանցմամբ` պետության հետ համագործակցության եզրեր չունեն. «Այն, ինչ մեզ մոտ է կատարվում, աշխարհում չեք տեսնի: Շատ սխալ մոտեցում ունենք արվեստի նկատմամբ: Ինչ-որ մի երկրում կոկորդիլոսը մեկի ոտքը կծում է, այդ մասին լուսաբանում են, բայց մշակութային միջոցառումներ չեն լուսաբանում, համարում են` գովազդ է: Խայտառակություն է»,- եզրափակեց Արամ Սարգսյանը:
    
     Հեղ.` Անի Մնացականյան