«Էսքան տարվա դերասան ենք, մի բուտկա չունեցանք. ամեն սանտիմետրի վրա բարձրահարկ են կառուցում». Գուժ Մանուկյան
 Եթե հնարավոր լիներ թատրոնում որևէ բան փոխել, Գուժ Մանուկյանը կնախընտրեր անցյալից լրջություն մտցնել` կոմերցիան թողնելով երկրորդ պլանում:  «Էսքան տարվա դերասան ենք, մի բուտկա չունեցանք. ամեն սանտիմետրի վրա բարձրահարկ են կառուցում». Գուժ Մանուկյան ԹԱՏՐՈՆ ՉԵՆ ԳԱԼԻՍ, ԲԱՅՑ ԲԱՎԱԿԱՆ Է ՄԵԿԸ ԴՐՍԻՑ ԺԱՄԱՆԻ` ԻՐԱՐ ԵՆ ՋԱՐԴՈՒՄ... Այսօր Ամերիկա են տանում մի քանի սուտ բեմադրություններ, և բոլորը միաժամանակ խցկվում են Լոս: Մարդն ունի մի գրպան, ինչքա՞ն կարելի է նա գնա, սա գնա, էդպես հո չի՞, բայց սրանք հաշվի չեն առնում, գոնե գնան էնպիսի ժամանակ, որ իրենք միակը լինեն Հայաստանից ժամանած: Թատրոնում ֆինանսը կարևոր է, բայց միայն դա բավական չէ: Մեր թատրոնի գներն այնքան ցածր են, տոմսի ամենաբարձր գինը 2500 դրամ է` ներկայացման պրեմիերային, բայց մարդիկ էլի չեն գալիս: Բայց բավական է դրսից մեկը ժամանի այստեղ ու չնայած տոմսերը վաճառվեն 30 000 դրամ, իրար են ջարդում: Ինչի՞ համար, իրենք այդքան բարձր գներով ընդունո՞ւմ են մեզ: Չեմ հասկանում` ի՞նչ քաղաքականություն է դա:  «Էսքան տարվա դերասան ենք, մի բուտկա չունեցանք. ամեն սանտիմետրի վրա բարձրահարկ են կառուցում». Գուժ Մանուկյան  «Էսքան տարվա դերասան ենք, մի բուտկա չունեցանք. ամեն սանտիմետրի վրա բարձրահարկ են կառուցում». Գուժ Մանուկյան ԷՍՔԱՆ ՏԱՐՎԱ ԴԵՐԱՍԱՆ ԵՆՔ, ՄԻ ԲՈՒՏԿԱ ՉՈՒՆԵՑԱՆՔ. ԱՄԵՆ ՍԱՆՏԻՄԵՏՐԻ ՎՐԱ ԲԱՐՁՐԱՀԱՐԿ ԵՆ ԿԱՌՈՒՑՈՒՄ... Իհարկե, Երևանը չունի իր նախկին տեսքը, միատոն է: Ժամանակները երևի փոխվել են, օրինակ` ես Հյուսիսային պողոտային չեմ կարողանում նայել: Եթե կարողանայի ինչ-որ բան փոխել, այնպես կանեի, որ քաղաքապետարանը թույլ չտար ամեն սանտիմետրի վրա բարձրահարկ շենք կառուցել: Աստված չանի, եթե հանկարծ երկրաշարժ լինի, պատկերացնո՞ւմ եք, դոմինոյի քարերի նման հերթով կթափվի: Չի կարելի, մի փոքրիկ տարածք ես տեսնում` արդեն փակած, պատնեշած, և այդտեղ ինչ-որ բան է կառուցվում, ի՞նչ է կառուցվում չգիտենք, ո՞վ է թույլ տալիս, ի՞նչ փողերով է դա կառուցվում... ոչ ոք չի հարցնում: Ո՞ւմ անձնականն է դա, որտեղի՞ց... այսքան տարվա դերասան ենք, մի բուտկա չունեցանք, որ կարողանանք դրանով օրվա ֆինանսական հարցերը լուծել: Խայտառակություն է: Ոչ թե նախանձում եմ, բնավ, բայց դրանով է քաղաքը փոխվում: Դրսում շատ եմ եղել, տեսնում ես ահռելի տարածք, դիմացը հյուրանոց, նայում ես, կողքերը մի հատ կրպակ չկա, դա ճեմելու համար է, ոչ թե ուտելու, ինչպես մեր մոտ է: Ամեն սանտիմետրը գրավել չի կարելի...  «Էսքան տարվա դերասան ենք, մի բուտկա չունեցանք. ամեն սանտիմետրի վրա բարձրահարկ են կառուցում». Գուժ Մանուկյան ԻՄ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԲԵՄՆ Է, ԻՄ ԴԵՐԵՐԸ... Իմ քաղաքականությունը բեմն է, իմ դերերն են: Մտավորականներին մեղադրում են, թե լռում են: Լավ օրից չի, որ լռում են, որովհետև խոսացողին լսող է պետք: Ես չեմ տեսնում, որ արվեստագետի խոսքը հասնում է իր նպատակին: Դա է պատճառը, որ արվեստագետները հաճախ լռում են: Մեկ-երկու հոգի խոսեցին, ի՞նչ է փոխվելու: Հրամաններ, օրենքներ, որոշումներ. բոլորը գալիս են վերևից: Ես որ բան ասեմ, կամ դեմ լինեմ, ո՞վ է հաշվի առնելու: Մենք միջին խավ չունենք փաստորեն, մեզ մոտ ծայրահեղություն է` հարուստներ ու աղքատներ: Չեմ ասում թող հավասարություն լիներ, գիտեմ, որ անհնար է, բայց գոնե կյանքը կյանքի նմանվեր, որ մարդիկ մի կտոր հացի պակաս չունենային: Իսկ այսօր շատ են նման մարդիկ, այն էլ` այս լեն ու բոլ աշխարհում...  «Էսքան տարվա դերասան ենք, մի բուտկա չունեցանք. ամեն սանտիմետրի վրա բարձրահարկ են կառուցում». Գուժ Մանուկյան Հեղ.՝ Անի Մնացականյան |
