Իրադարձություններ

Փոքր դերերի մեծ վարպետ. այսպես էին բնորոշում թատրոնի, կինոյի ու էստրադայի սիրված կատակերգու Արմեն Խոստիկյանին, ով կդառնար 88 տարեկան: Նրա մասին հիշողություններն այսօր էլ թարմ են ու զվարճալի. խաղընկերները հիշում ու կարոտով են խոսում դերասանի մասին, իսկ հանդիսատեսը երբեք չի հոգնում նրա ստեղծած կերպարներից:
     «Մեծ հպարտություն եմ ապրում, որ խաղացել եմ Արմեն Խոստիկյանի հետ, շատ լավ մարդ էր, բարի, մաքուր ու զուլալ»,- MAMUL.am-ի հետ զրույցում պատմեց ՀՀ Մշակույթի վաստակավոր գործիչ, Ժուռնալիստների միության անդամ, հաղորդավարուհի Զառա Արամյանն, ում խոսքով՝ այսօր մեզանում շատ է պակասում նրա տեսակը:
     Զառա Արամյանը մինչ օրս լավ հիշում է իրենց «անկողնային տեսարանները»:
     «Մեր «անկողնային տեսարանների» ժամանակ Արմեն Միսակիչը չէր դիմանում հոգնածությանն ու փափուկ, տաքուկ անկողնում, դուբլերի արանքում իրոք քնում էր, ու ես ստիպված էի լինում ոտքիս ծայրով ներխուժել իր վերմակի տակ և ուժեղ հրել, որպեսզի արթնանա ու սկսենք խաղալ: Բայց և այնպես էր ստացվում, որ չէինք խաղում, այլ` ապրում էինք` իր քնած, և իմ չափից աշխույժ հոգեվիճակները»,- հիշում է դերասանուհին:

     «Շատ լավ մարդ էր, բանիմաց, կյանքում չեմ լսել, որ որևէ մեկին վատ բան աներ կամ ասեր, կամեցող էր, մաքուր ու ազնիվ, ու որքան կյանքում էր մաքուր, ազնիվ, այնքան էլ բեմում: Բեմն էլ է սիրում, երբ արվեստագետն ազնիվ է, ժողովուրդն էլ է դա զգում»,- հիշում է Աշոտ Ղազարյանը:
     Արմեն Խոստիկյանը 1951-ից աշխատել է Երևանի Գ. Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնում, որտեղ ստեղծել է մեծ ու փոքր բազմաթիվ դերեր:
     Նկարահանվել է նաև հեռուստաթատրոնում և ֆիլմերում` «Ոսկե ցլիկ», «Մոր սիրտը», «Նվագախմբի տղաները», «Տերն ու ծառան», «Շրթներկ համար 4», «Մեր բակը», «Հարսնացուն Ջերմուկից» և այլն: Ամանորյա հեռուստածրագրերի ամենասիրված հերոսներից է եղել ավելի քան երկու տասնամյակ: 1987-ին ստեղծել է թատերական «Փյունիկ» ստուդիան: Արմեն Խոստիկյանն արժանացել է Հայաստանի ժողովրդական արտիստի կոչման, պարգևատրվել է ՀՀ «Մովսես Խորենացի» մեդալով: Մահացել է Երևանում: