Փայտփորիկն օրական 12000 հարված է հասցնում՝ 20 հարված/վայրկյան արագությամբ: Այդ ժամանակ նրա գլխի վրա ազդող ճնշումը հազարապատկվում է, այն դեպքում, երբ տիեզերագնացները տիեզերք թռչելիս կամ վերադառնալիս ստիպված են լինում դիմանալ եռապատիկ ճնշմանը: Սակայն այս ամենը առողջական և ոչ մի վնաս չի հասցնում թռչունին և պատճառները մի քանիսն են:
Նախ փայտփորիկի կտուցի ստորին մասը վերևինից փոքր-ինչ երկար է, ուստի հարվածի մեծ մասը բաժին է հասնում ոչ թե գանգին, այլ ստորին կտուցին: Երկրորդ, հարվածը մեղմանում է լեզվի տակի երկար ոսկորով, որը գրեթե օղակում է փայտփորիկի գանգը: Նույն նպատակին է ծառայում նաև ստորին ծնոտի աճառանման շերտը: Երրորդ, թռչունի գանգի մկանները հարվածի պահին լարված են լինում, ինչը թույլ չի տալիս ոսկորներին իրար դիպչել: Եվ վերջապես, փայտփորիկի գանգի ոսկորները բաղկացած են խճանկարի պես իրար հաջորդող ամուր և համեմատաբար փափուկ տարրերից: Այս կառուցվածքը ևս կլանում է հարվածի էներգիան: